IFR en einde in zicht?

Beste lezers... Na een blogloze maand werd ik van verschillende kanten onder druk gezet om weer eens een verhaaltje te tikken ;-)
Bij deze, het nieuws van de afgelopen maand met daarin het IFR- vliegen.

Inmiddels ben ik alweer 5 weken onderweg in het IFR- traject. VFR staat trouwens voor Visual Flight Rules, dus lekker naar buiten kijken en navigeren met behulp van kenbare punten op de grond en kaart. IFR daarentegen is een heel ander verhaal. IFR vliegen, Instrument Flight Rules, lijkt al meer op het echte werk. Bij IFR vlieg je op je instrumenten en wordt er bijna niet meer naar buiten gekeken. Voor mij zeker niet, ik zit namelijk elke vlucht met een brilletje op mijn hoofd waardoor ik alleen de instrumenten voor me kan zien. In het begin is dit zeker wennen... Om alles in goede banen te leiden is het belangrijk snel en effectief te scannen om afwijkingen binnen de perken te houden. Verder heb je ook nog verschillende scan- technieken voor bepaalde situaties. Tijdens straight- en level flight scan je hoofdzakelijk je hoogtemeter en koersaanwijzing, terwijl de snelheidsmeter juist erg belangrijk is tijdens het stijgen en dalen. Zeker in het begin moest ik hier aan wennen.

Na de eerste paar vluchten waarin je alleen maar simpele handelingen vliegt zoals straight- en level, bochten, slow flight en dergelijke werd het tijd voor het betere werk! Ik ga jullie vervellen met vliegtermen, mijn excuses daarvoor, in Nederland leg ik het één en ander wel duidelijker uit.
Na het simpele werk ging ik over op holdings, approaches en IFR navigatie. Holdings zijn wachtpatronen die je soms moet vliegen als het druk is rond het vliegveld. De moeilijkheid van het holden is snel bepalen hoe je de hold binnenkomt, er zijn namelijk 3 standaard entries... Daarnaast is het zaak windcorrecties uit te rekenen om op de juiste manier en patroontje te vliegen. Ruimtelijk inzicht is dan ook wel erg handig bij dit soort manoeuvres.
Dan de approaches, klinkt misschien wel logisch, dit zijn naderingen op een vliegveld volgens een bepaalde vliegbaan/procedure. Deze procedures staan op de zogenaamnde approach- charts die je voor bijna elk vliegveld hier hebt.
Approaches heb je in verschillende soorten, ILS, VOR, NDB al dan niet met DME... Ja, ik weet het, het zegt je waarschijnlijk niet zoveel maar dat leg ik nog wel uit!
Het grote verschil bij deze soorten approaches is het baken wat je voor de nadering gebruikt en de bijbehorende nauwkeurigheid.
Tijdens approaches moet je behoorlijk snel werken om alles op tijd gedaan te hebben;
- Weer van het vliegveld uitluisteren.
- De desbetreffende approach aanvragen bij de verkeerleiding.
- De instrumenten instellen voor de approach.
- De approach briefen aan de crew.
- Checklisten afwerken.
- Blijven vliegen, navigeren en vooral ook goed luisteren naar de verkeersleiding.

Bij de eerste approaches dacht ik echt "wat gebeurt me hier allemaal"... Om alles snel en goed gedaan te krijgen en dan ook goed blijven vliegen viel erg tegen. Voordeel is wel dat de instructeur je co- piloot is en je hem opdrachten kan geven om bijvoorbeeld het weer te halen, met de verkeersleiding te praten en dergelijke. Dit scheelt je weer wat werk. Later gaat het allemaal steeds sneller en komt er een moment waarop je alles zelf moet gaan doen. Toch is het na verloop van tijd goed te doen en gaat het al min of meer vanzelf.

Wanneer je de holdings, approaches en ander airwork behoorlijk snapt is het alweer tijd voor IFR navigatie. Navigatie viel heel erg mee, het plannen van routes en ook het uitvoeren daarvan is goed te doen.
Op het moment loopt alles alweer op zijn eind en hoef ik nog maar 9 vluchten te vliegen, waaronder 2 checks. Als het allemaal meezit kan dat heel snel gaan.
Het is wel jammer dat het weer niet meewerkt de laatste dagen... Regen en bewolking gooien roet in het eten.
Ik had de hoop voor oud- en nieuw weer terug in Nederland te zijn maar moet het nog maar afwachten. Maar ja, als het weer beter wordt kan het dus allemaal wel weer snel gaan.

Nou, ik wacht het allemaal maar geduldig af en hoop op het beste. Na een mooie tijd hier in de US kijk ik er ook wel weer naar uit om terug naar Nederland te keren. Oost west, thuis best zeggen ze...