Weer een week voorbij

Hallo daar, de week zit er hier weer op dus is het tijd om jullie te overladen met alle bijzonderheden van de afgelopen week. Nou, dat zijn er niet echt veel...

Deze week bestond vooral uit wachten, heel veel wachten. Van maandag tot en met donderdag heb ik moeten wachten op mijn D26 vlucht. Elke dag was er wel weer iets waardoor de vlucht niet doorging, erg jammer allemaal. Maar goed, vrijdag was het dan eindelijk zover en vloog ik mijn eerste vlucht van de week.
De D26 vlucht was een leuke, 3 uur durende navigatievlucht. Ik mocht zelf mijn route kiezen en heb dan ook richting een van de mooiste gebieden gepland, namelijk Sedona. Sedona ligt richting het noorden in de buurt van Flagstaff.
De oplettende lezer weet dat we daar ook al eens met de auto langsgekomen zijn tijdens de Grand Canyon roadtrip. Het plannen van de route was nog redelijk lastig aangezien we over bergachtig terrein vlogen, dan moet je wel even zorgen dat je overal genoeg afstand en hoogte ten opzichte van de bergen houdt.
Natuurlijk is het allemaal goed gekomen en vlogen we een mooie route. Het uitzicht op de bergen rondom Sedona was werkelijk schitterend, ik zou zeggen google maar even voor foto's van Sedona en het vliegveldje wat daar ligt! Het navigeren ging lekker tijdens de vlucht dus dat was prima. Ik had alleen moeite met diversions (uitwijken naar een ander vliegveld) aangezien ik de procedures niet goed genoeg kende. Daar werd ik dan ook even met mijn neus op de feiten gedrukt. Tijd om dat goed in het hoofd te stampen!

Gister was het tijd voor een solovlucht, S27. Hiervoor had ik een route gepland naar Marana, een veldje ten zuid- oosten van Falcon Field. Ik vloog 's middags dus was het weer eens turbulent. Maar die turbulentie is wel erg leerzaam hoor, je blijft maar corrigeren om op koers en hoogte te blijven. Daarnaast moet je ook nog tijd- en brandstofberekeningen maken dus je blijft wel bezig ;-) S27 ging heel erg lekker en ik stapte aan het eind van de vlucht met een goed gevoel uit de kist. En toen was het weer weekend! Het weekend zal waarschijnlijk bestaan uit uitslapen, leren, en bij het zwembad liggen. Dat wordt dus weer lekker relaxt.

Voor ik het vergeet... Vorig weekend zijn we nog een keer wezen schieten op zo'n shooting range. Dat was weer erg leuk! Dit keer kozen we voor een AK-47 en dat was een prima keuze :-) Check het filmpje maar!



Daarnaast hebben we vorige week ook nog een 55 US gallon fishtank (aquaruim) gekocht. Er stond al een aquaruim toen we in het appartement trokken maar deze was erg klein. Zeker nadat we zelf ook nog wat vissen gekocht hadden. Dus was het tijd voor een grotere bak. Met 55 US gallon kunnen we wel weer even vooruit. In het aquarium zwemmen onder andere 2 kleine bala sharks (al lijken ze niet heel erg op haaien), een paar kleine zebravissen en nog een paar agressieve visetende monsters, haha. Helaas zijn de visetende apparaten nog net iets te klein om voor spectakel te zorgen maar dat is slechts een kwestie van tijd!



Dit was het voor deze keer!

D24 Check; "Pass"

Jaah, jaah, ik weet het wel. Het was inderdaad weer eens tijd voor een update :-)

Om maar gelijk met het goede nieuws te beginnen, gister heb ik mijn D24 check gehaald. Dat was natuurlijk weer een prachtig moment en uiteraard was ik hartstikke blij!
De D24 was een check over de afgelopen 23 vluchten en bestond uit de volgende hoofdonderdelen:
- Knowledge, waarin je van alles moet weten over het weer, het vliegtuig, regels en procedures, etc.
- Ground operations and departure, hierbij moet je denken aan engine start, taxieen, take- off en het verlaten van het vliegveld.
- Aircraft handling, met onder andere hoogte, koers en snelheid houden. Maar ook manoeuvres zoals steep turns 45 en 60 graden, slow flight met 60 knopen en stalls.
- Emergency procedures, zoals de naam al doet vermoeden procedures met betrekking tot nare situaties. Met name engine failures.
- Traffic pattern en landings, hierbij kijken ze naar je vliegpatroontje rond het vliegveld waar je gaat landen en naar de landingen zelf. Qua landingen zijn er verschillende varianten waaronder flapless (zonder flaps), glide in (zonder motorvermogen), Precision (dan moet je op een bepaald punt de baan raken) en een short field.
- Non- technical skills, waarbij ze kijken naar je communicatie, beoordelingsvermogen, positional awareness, en je algehele opereren in het vliegtuig.

Goed, dat zijn dus al aardig wat items.
Voor de check moest ik ook nog een kleine navigatie planning maken maar die was niet onderdeel van de beoordeling.

Goed, hier een kort verslag van de vlucht. Het was 13:30 toen ik opsteeg en rond die tijd is het qua turbulentie op zijn ergst hier in Arizona.
Het begon dan (voor mijn gevoel) ook al niet zo lekker. Door de turbulentie moest ik hard werken om het vliegtuig op koers, snelheid en hoogte te houden. Tot overmaat van ramp moest ik ook een stuk navigeren waardoor er ook nog tijd vrijgemaakt moest worden voor positiebepalingen en berekeningen. Hierdoor was het helemaal lastig vliegen omdat je regelmatig met de kaart op schoot naar binnen kijkt en daardoor meer moeite hebt om te anticiperen op stijg- en daalstromen. Voor je het weet zit je dan ook zo 200 ft van je gewenste hoogte. Om nog maar over koersafwijkingen te zwijgen...
Toen de navigatie erop zat kreeg ik de opdracht om het vliegtuig naar Coolidge te sturen. Ik begon vervolgens het weer en het verkeer rond Coolidge uit te luisteren. Daarna was de crewbriefing aan de beurt, alsmede de nodige checklisten.
Het aanvliegen was Coolidge ging redelijk, ik kwam echter wel te dicht in de buurt van de baan dus dat was niet zoals het hoort.
Na een eerste landing afgebroken te hebben, omdat ik te hoog zat, volgden er een paar mooie landingen en precies waar ik ze hebben wilde. De glide in ging helaas minder goed en ik kwam veel te hoog uit. Gelukkig was de instructeur zo vriendelijk om mij een 2e kans te geven voor de glide in en de 2e ging dan ook prima!
Na de touch en go's op Coolidge gingen terug in de richting van Falcon Field.
Onderweg moest ik nog wat manoeuvres laten zien, zoals de eerder genoemde slow flight, stalls en steep turns. Op zich ging het redelijk alleen door die gare turbulentie en mijn onoplettendheid verloor ik was te veel hoogte op een 60 graden steep turn. Dat was dus ook niet goed. Eenmaal op Falcon Field maakte ik nog een prima short field landing en toen zat de check erop.
Ik had werkelijk geen idee wat ik ervan moest denken. Ik vond het niet lekker gaan, niet alleen vanwege het weer maar ook omdat er niet lekker in zat. Het enige wat eigenlijk wel goed ging waren de landingen. Het kon dus alle kanten op met de uitslag.
Tijdens de debriefing kreeg ik gelukkig goed nieuws. Ik had de check gehaald maar wel met de nodige aanmerkingen. Naja, gehaald is gehaald dus dat luchtte wel erg op zeg! Die aanmerking waren ook terecht en ik had mezelf tijdens het vliegen ook wel op bepaalde slordigheden betrapt. Ik weet in ieder geval waar ik de volgende keer nog beter op moet letten!
Soms zit het mee en soms zit het tegen. Gister zat het voor mij in ieder geval mee!

Helaas zat het voor Nick, mijn crewmate, niet mee. Ook Nick had gister een D24 check maar dan met een andere instructeur. Hij had dezelfde omstandigheden met de turbulentie en ook Nick had moeite om koers, snelheid en hoogte te houden.
Helaas kreeg Nick niet de mogelijkheid om een slechte glide in over te doen en ook een short field landing ging verkeerd. Hierdoor heeft hij zijn check niet helemaal gehaald en moet hij een partial doen (dus alleen een soort herkansing voor zijn landingen). Echt balen voor hem, want normaal vliegt hij echt goed, waarschijnlijk zelfs beter dan ik.

Om mijn check maar even te vieren zijn we naar de TGI Friday's geweest om spare ribs te bunkeren. Dat was ook weer prima!

Vandaag was het dan alweer tijd voor mijn S25 vlucht en die ging gelukkig lekker. Nu is het lekker weekend en tijd voor leuke dingen! Ik hou jullie op de hoogte en we spreken elkaar!

Nee hoor, het is hier geen vakantie

Hey mensen, hier weer wat belevenissen van de afgelopen dagen.

Jullie krijgen onderhand misschien een beetje de indruk dat het hier vakantie is, haha. Nou toch valt dat ook wel mee. Er wordt behoorlijk veel gevlogen dus de doorstroom zit er, voor mij in ieder geval, goed in.
Ik heb de afgelopen dagen alweer een paar vluchten mogen maken, waaronder mijn eerste navigatievlucht! Dat was weer helemaal nieuw en zodoende moest ik veel ondernemen qua planning en voorbereiding. Maar goed na zo'n 5 uur plannen en voorbereiden was ik klaar om te gaan. De vlucht bracht mij en mijn instructeur van Falcon Field naar Pinal Airpark. Pinal ligt ten zuid- oosten van Falcon Field.
Zoals ik al zei was het navigeren helemaal nieuw. Ik was dan ook best wel benieuwd hoe alles zou uitwerken tijdens de vlucht.
Op de normale legs ging het allemaal prima en mijn route was eenvoudig te volgen. Ook de checks en berekeningen tijdens de vlucht met betrekking tot tijden en fuel gingen prima voor een eerste keer. Alleen tijdens de approach op Pinal kreeg ik het wel even druk, dan is het tijd om alles goed voor te bereiden en op een rijtje te zetten. Tijdens de approach moeten er best veel handelingen uitgevoerd worden; ten eerste nog even snel de laatste tijd en fuel berekeningen afwerken, dan snel het weer van Pinal uitluisteren, een crewbriefing geven over de te verwachten approach op Pinal met daarbij alle noodzakelijke informatie, vervolgens zijn de descent en 1st part approach checklist aan de beurt en dit alles moet gebeuren als je daar aan het manoeuvreren bent om het circuit binnen te vliegen en de nodige radiocalls maakt. Er komt dus veel op je af. Maar goed het was allemaal redelijk te behappen, alhoewel ik die berekeningen maar even achterwege heb gelaten.
Na een landing op Pinal was het tijd voor de terugtocht via dezelfde route als op de heenweg.
Als "verassing", had het wel ongeveer verwacht, moest ik diverten naar Phoenix regional. Ook zo'n diversion is wel ff doorwerken. Je moet ineens een nieuwe route schatten en even snel wat berekeningen uit het hoofd maken met betrekking tot tijd en fuel voor je diversion. En daarna is het weer tijd voor het weer, de crewbriefing en alle andere checkslisten en procedures zoals hierboven beschreven.
Na een touch and go op Phoenix regional en Gateway gingen we dan terug naar Falcon Field om de vlucht af te sluiten. Mijn laatste landing op Falcon Field was een topper, ik hoorde mijn instructeur ineens zeggen "wow dude, that's a nice landing".
Met een goed gevoel werd de vlucht gedebriefd en ik was wel tevreden voor een eerste navigatievlucht. Natuurlijk is er ruimte voor verbetering, dus daar zal ik aan werken. De instructeur was ook tevreden, de planning was ok, de uitvoering ook, de workload was goed onder controle, alleen kwam ik met de approach even in tijdnood, maar goed dat wist ik zelf ook al. Kortom; het was een goede dag!

Vandaag ben ik weer eens solo geweest, even op en neer naar de south- east practise area voor de nodige oefeningen. Ik moest al om 06:00 vliegen dus ging de wekker om 04:15, dat is wel erg vroeg voor deze jongen. Toch was het nog even de vraag of er gevlogen ging worden aangezien het weer en ook de voorspellingen slecht waren. We zaten midden in de Cb's, thunderstorms en andere ellende. Gelukkig werd het rond 06:45 beter dus toen ben ik er gelijk vandoor gegaan.
Onderweg hing de bewolking wel erg laag maar alles was binnen limieten.
Op de terugweg ben ik nog even langs Gateway geweest voor een paar touch en go's en toen was het tijd om terug te keren naar Falcon Field.
Rond 09:00 zat mijn dag er dan alweer op, dus had ik mooi de tijd om mijn blog bij te werken en wat te mailen.

Ow, bijna vergeten. Afgelopen weekend zijn we nog wezen tuben op de Salt lake river, dat is een rivier ten noorden van Mesa.
Voor een paar dollar had je een tube, soort van binnenband, en een busrit naar het startpunt. De bus bracht ons een kilometertje of 10 stroomopwaarts om ons vervolgens te droppen.
Op het startpunt aangekomen werden de tubes aan elkaar geknoopt en vertrokken we. Voor het eten, drinken en de camera's hadden we 2 extra tubes meegenomen, dus onderweg hadden we het prima voor elkaar :-)
De tocht over de rivier duurde in totaal zo'n 4 uur en bracht ons langs stroomversnellingen en rotswanden weer naar de tubeverhuur.
Het tuben was erg leuk, onderweg lagen we lekker in de tubes bruin te worden met een biertje in de hand. Die dag ben ik dan ook aardig verkleurd.

Nou ik zou zeggen check de (vakantie)foto's maar weer eens even!
















De rest van de week wordt vrij normaal, geen bijzondere dingen op het programma. Volgende week heb ik waarschijnlijk mijn D24 check dus dan moet er zeker weer geleerd worden maar ik heb er alle vertrouwen in!

Oant sjen en tot de volgende keer.

Californication

Hallo, hier weer een korte nieuwsflits uit the US of A.

Onderhand ben ik alweer een week verder en een hoop ervaringen rijker. Afgelopen week is er lekker gevlogen, vooral veel solo’s. Die solo’s zijn echt top, lekker in mijn eentje richting een oefengebied vliegen om manoeuvres te oefenen. Er is dan niemand die over je schouder meekijkt en dat geeft echt een gevoel van vrijheid! De eerste keer is het wel even wennen hoor, daar zit je dan in je uppie buiten de airspace van het vliegveld. Niet dat ik het eng vond hoor, in tegendeel zelfs, ik genoot ervan. Ik was de Pilot in Command en dat voelt goed :-)
De manoeuvres die ik in het oefengebied uitoefen zijn onder andere steep turns, stalls, approach to stalls, practised forced landings en slowflights. Daarna ga ik terug naar Falcon voor de nodige touch and go’s om mijn landing skills te verbeteren. De landingen gaan steeds beter dus daar heb ik zeker vertrouwen in!
Deze week zijn er ook weer een heel stel klasgenoten solo gegaan dus ook die vorderen lekker met de training.

Naast het vliegen moet er natuurlijk ook gerelaxt worden en waar kan dat nu beter dan op het strand?! Dus, afgelopen weekend hadden we weer eens tijd voor een mooie roadtrip, dit maal naar San Diego, California. De reis naar San Diego duurde 6 uur en bracht ons via een Sahara- achtig landschap en de bergen op de plaats van bestemming. Uiteindelijk kwamen we ’s avonds laat in San Diego aan. Het hotel zag er goed uit en lag aan de boulevard dus dat zat wel goed! Vervolgens zijn we meteen de stad in gegaan op zoek naar eten. De avond werd afgesloten in het voor San Diego beroemde “gaslamp district”, dat is eigenlijk het uitgaanscentrum van de stad. Hier waren redelijk veel clubs en kroegen, toch lijkt het in de verste verte niet op Nederland. Alles ligt hier verder uit elkaar en de sfeer is anders, minder gezellig op een of andere manier. Maar goed, de Irish pub was een prima locatie om de nodige pints weg te tikken.

De volgende dag stond Sea world op het menu, hier zijn we met zijn 6- en naar toe gegaan. Sea world was redelijk groot en ze hadden hier ook echt van alles. Niet alleen vissen en dergelijke maar ook een soort achtbaan, een uitkijktoren en dat soort dingen. Het leek wel een beetje op een pretpark. De show’s waren ook wel okay, vooral de dolfijnen waren erg cool om te zien. Ik stond er van te kijken hoeveel die dieren kunnen leren! Dat gold trouwens ook voor de orka’s en zeeleeuwen.
Na een halve dag rondlopen in Sea World hadden we het wel gezien dus werd het tijd voor wat anders. Aangezien het weer nog lekker was gingen we richting Mission beach om even bij de Pacific Ocean te kijken. De golven die ze daar hebben zijn echt super chill! Er waren dan ook veel surfers in het water. Ook wij konden het niet laten om lekker in de golven te spelen ;-) De zee is daar wel even wat anders als op het gemiddelde Noordzee- strand, damn wat zit daar een kracht achter! Eén voor één kwamen we hier op een harde manier achter als we weer eens op de bodem gesmakt werden door zo’n golf… Toch was het heel erg gaaf als je de golf weer eens goed kon pakken om vervolgens een metertje of 20 – 30 mee te peddelen. Okay, op de foto ziet het er allemaal niet zo spectaculair uit maar geloof me, eens in de zoveel tijd kwam er weer een setje golven langs om u tegen te zeggen!
Toen iedereen half verzopen was hielden we het voor gezien en was het tijd voor spare- ribs, heel veel spare- ribs!
De volgende en tevens laatste dag zijn we op een oud vliegdekschip wezen kijken. De USS Midway is ergens in WO2 gebouwd om vervolgens tot ergens in het jaar 2000 in dienst te blijven! Dat is wel even wat anders als die gare tankers en strijkijzers die na 30 jaar helemaal doorgeroest zijn… De USS Midway was trouwens ook de carrier waarvan de vliegtuigen opstegen in de eerste golfoorlog. Van binnen was het echt redelijk oud maar wel goed onderhouden. Via een koptelefoon kregen we een tour door een deel van het schip en het dek waar de meeste vliegtuigen stonden. Al met al was dit ook weer een geslaagd uitstapje.
Maar zoals altijd komen aan alle goede dingen een eind, zo ook aan ons tripje naar San Diego. Toch ben ik zeker van plan om gedurende deze maanden nog een paar keer naar California te gaan. Het is daar echt goed toeven! Een lekker klimaat en genoeg leuks in de buurt om jezelf bezig te houden. Dus hopelijk nog een keer San Diego en anders Los Angeles of San Fransisco want die staan ook nog op de verlanglijst ;-)












Wat is het ook een topland dat Amerika. Je hebt hier echt alles en als je boven de 21 jaar bent kan en mag je ook bijna alles.

Nou ik spreek jullie later en assertiviteit wordt gewaardeerd, dus laat maar eens een reactie achter.

Greetz